Kötek

     Hayatını anlamlı hale getirmek isteyen bir grup insan, A'nın çeşitli mahallerinden yola çıkmış ve faturalarını yatırıp iyi birer vatandaş olduklarının altını çizmek için merkezdeki ilgili şubede buluşmuşlardı. Hava güneşli, yapraklar sarı, şube griydi. Veznedarlar yedikleri güzel yemeğin ardından bulaşığı yıkamak zorunda olmanın gerçeğiyle yüzleşmiş kimse kadar mutsuzlardı. Şube müdürü camekanın arkasından çalışanlarının itaat performansını gözlemliyordu. Müşteriler; ruhsuz bedenleri, solgun bakışları, kabarık faturaları ile belirli bir nizam içinde sıraya girmeye başlamışlardı.

     Diğer günlerden farklı olarak ilk kez B semtinden biri bu şubeyi kullanmaya karar vermişti. 20'li yaşlarındaki bu genç kız kafasındaki ipe sapa gelmez düşüncelerle içeriye girdi, varlığı hafif bir tedirginlik yarattı, tekinsiz senaryolar vardı kızın kafasında bakışlarından belliydi. Anası babası okusun diye yolladıydı onu amma işte... Kızın uğursuzluğundan mıdır nedir, bilinmez. Onun ardından gülkurusu renginde takım elbise giymiş, aynı tonlarda bir kravat takmış, fötr şapkası ve rugan ayakkabılarıyla altmış yaşlarında bir adam zaman makinesinden inerek şubeye doğru süzüldü.
       Herkes adam ve genç kızdan tedirgin olmuştu. Adam etrafına gülümsüyor. Kara kaşlı, kara gözlü, kıvırcık saçlı çocuğa dil çıkarıyor, onu güldürmeye çalışıyordu. Annesi hışımla çocuğu yanına çekti. Adam şaşırdı.Sağa sola baktı, herkes deli olduğunu düşünüyordu, bunu anlamak hiç de zor değildi.Karısı ve çocuklarının bakışı vardı etrafındakilerde de.
       Genç kız adamı fark etti, yanına gitti. " Beybaba" dedi "Çok şıksın." Bütün bakışlar kızdaydı. Yaşlı adam "Başkaları beğenmiyor." dedi. Kız "Önemli mi? Sen beğeniyorsun, ben de beğeniyorum." dedi. Adam teşekkür etti. Konuşmayı işiten iki adam kendi aralarında  söyleşmeye başladı. "Nesine lazımsa..." dediler.
       Kız konuşulanları duymuştu. Hışımla adamların yanına gitti enselerine birer şaplak atıp, deli kuvvetiyle onları kulaklarından tutarak dışarı attı.